„Bóg nikomu Miłosierdzia Swego nie odmówi. Niebo i ziemia mogą się odmienić, ale nie wyczerpie się Miłosierdzie Boże”. Św. Faustyna Kowalska (Dz 72).
Pierwsza Niedziela po Wielkanocy obchodzona jest w Kościele rzymskokatolickim jako Niedziela Miłosierdzia Bożego (zwana też Świętem Miłosierdzia). Ogłoszenie tego święta w Kościele zawdzięczamy św. Janowi Pawłowi II. Na prośbę Episkopatu Polski w 1995 roku papież wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. Zaś dniu kanonizacji Siostry Faustyny, 30 kwietnia 2000 roku, ogłosił to święto dla całego Kościoła. W homilii powiedział wtedy między innymi:
„Ważne jest zatem, abyśmy przyjęli w całości orędzie, zawarte w słowie Bożym na dzisiejszą II Niedzielę Wielkanocną, która od tej pory nazywać się będzie w całym Kościele «Niedzielą Miłosierdzia Bożego»”.
Z Dzienniczka św. s. Faustyny Kowalskiej:
Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski. Wszystko, co istnieje, wyszło z wnętrzności miłosierdzia Mego. Każda dusza w stosunku do Mnie rozważać będzie przez wieczność całą miłość i miłosierdzie Moje. Święto Miłosierdzia wyszło z wnętrzności Moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia Mojego (Dz. 699).
Wpatrując się w Boże Miłosierdzie, od Niego się ucząc i z Niego biorąc wzór, prośmy o łaskę miłosierdzia. „Bądźmy miłosierni, jak Ojciec jest miłosierny” (Łk 6,36).
