Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

„Zobowiązujemy się prowadzić styl życia Jezusa poprzez głębokie przeżywanie tajemnicy Eucharystii, aby stać się świadkami zbawczej miłości Boga do ludzi i obecności Bożego Królestwa na ziemi”. (Konst. 6)

Najświętszy Sakrament ustanowił sam Pan Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy. Pierwsza wspólnota Kościoła nie wątpiła w wagę Eucharystii i w obecność Jezusa pod postacią chleba i wina.

Na początku jednak Eucharystia była łączona jedynie z przyjmowaniem Jej w Komunii św. oraz zanoszona była do chorych. Przez długi czas nie istniał żaden inny kult eucharystyczny poza Mszą Święta.

Na przełomie XII i XIII wieku pojawiły się w Kościele wątpliwości co do rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii. Berengariusz z Tours i jego uczniowie twierdzili, że jest to obecność jedynie symboliczna. Aby rozwiać raz na zawsze wszelkie wątpliwości, na Soborze Laterańskim IV (1215), w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, orzekający, że Chrystus jest obecny w Eucharystii realnie:

„Jeden jest przeto powszechny Kościół-zgromadzenie wierzących, poza którym nikt nie doznaje zbawienia, w którym też Jezus Chrystus jest kapłanem i jednocześnie ofiarą, którego ciało i krew prawdziwie zawarte są w sakramencie ołtarza pod postaciami chleba i wina, po przeistoczeniu mocą Bożą chleba w ciało i wina w krew…”

Ogłoszenie dogmatu sprawiło, że wzrosło zainteresowanie kultem Eucharystii, która przestawała być jedynie elementem liturgii, lecz coraz mocniej postrzegana była jako dowód na trwałą obecność Chrystusa na Ziemi.

Dlatego też 11 sierpnia 1264 r. Urban IV przygotował bullę „Transiturus de hoc mundo”, na mocy której Boże Ciało stało się świętem całego Kościoła, zmarł jednak przed jej ogłoszeniem. Dokonał tego dopiero papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone.

W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, zaś pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach.

Pierwsza wzmianka o procesji zaś pochodzi z Kolonii z roku 1277. Od wieku XIV spotykamy się z nią w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii i w Mediolanie. Od XV wieku przyjął się w Niemczech zwyczaj procesji do czterech ołtarzy. W Polsce po raz pierwszy z procesją Bożego Ciała spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu. Od wieku XVI wprowadzono zwyczaj śpiewania Ewangelii przy czterech ołtarzach. Istnieje on do dnia dzisiejszego.

Procesja to wspólna modlitwa i publiczne wyznanie wiary w Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. To również szczególne błogosławieństwo, którego udziela nam sam Bóg kiedy wychodzi na ulice naszych miejscowości i przechodzi obok naszych domów, szkół, szpitali czy miejsc pracy…