Ten jedyny i wyjątkowy czas trwa od Wielkiego Czwartku wieczorem do Niedzieli Zmartwychwstania. Te trzy doby tworzą całość łączącą w sobie największe tajemnice chrześcijaństwa.
Wielki Czwartek Wieczerzy Pańskiej
Wielki Czwartek to pamiątką pozostawienia nam przez Jezusa przykazania miłości i Eucharystii. Chrystus umywa nogi Apostołom, wyraźnie polecając uczniom, żeby czynili to, co On.
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Tego samego wieczoru Jezus odprawił pierwszą w historii Mszę Świętą. Zgodnie z Jego poleceniem, od tamtej pory, do dzisiaj, nieprzerwanie na ołtarzach świata dokonuje się ta bezkrwawa ofiara Chrystusa. Przypomina o tym św. Paweł:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!»
Wielki Piątek Męki Pańskiej
Wielki Piątek jest dniem męki i śmierci Jezusa Chrystusa. W tym dniu nie odprawia się Mszy Świętej. Ołtarze są obnażone, a tabernakulum jest otwarte. Tego dnia koncentrujemy się na tajemnicy Krzyża.
Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, która przywołuje nam o cierpiącym Słudze Pańskim z Księgi Izajasza i przypomina, że Chrystus jako Arcykapłan złożył Bogu najdoskonalszą ofiarę, która zastąpiła wszystkie ofiary Starego Przymierza. Później czyta się lub śpiewa opis Męki Pańskiej z Ewangelii według św. Jana. Po homilii ma miejsce wyjątkowo uroczysta „modlitwa powszechna”, w której wspomina się w dwunastu intencjach wszystkich, których obmyła zbawcza Krew Chrystusa przelana na Krzyżu.
W centrum liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zaczyna się wezwaniem kapłana: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, wierni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”.
Liturgię Wielkiego Piątku kończy przeniesienie Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie do tzw. grobu Pańskiego. Tutaj adorujemy Chrystusa i trwamy w ciszy przy Jego grobie.
Wielka Sobota
To dzień ciszy, trwania przy grobie i oczekiwania na zmartwychwstanie. Czuwamy z Maryją, Tą , która nie zwątpiła nawet po śmierci Syna. Tego dnia nie odprawia się Mszy świętej, nie ma też żadnej innej liturgii.
Wigilia Paschalna
Po zachodzie słońca rozpoczyna się najbardziej uroczysta liturgia w całym roku – Wigilia Paschalna.
Składa się z czterech części: liturgii światła, słowa, wody i Eucharystii.
Poświęcenie nowego paschału, zapalenie od niego świec, czytania przeprowadzające nas przez całą historię zbawienia, poświęcenie wody chrzcielnej, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, uroczysta liturgia eucharystyczna. W czasie Wigilii Paschalnej wiele się dzieje, jest ona sercem Triduum Paschalnego i całego życia chrześcijańskiego. W czasie tej właśnie liturgii rozbrzmiewa radosne ALLELUJA, którego nie słyszeliśmy od 40 dni. Wigilia Paschalna rozpoczyna świętowanie Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.
W dniach 22 i 23 listopada w Centrum Formacji Duchowej w Trzebini, prowadzonym przez Księży Salwatorianów, s. Jolanta Hernik RMI prowadziła wykłady dla sióstr juniorystek.
„Nie tylko masz misję w tym świecie, ale jesteś misją!” Te słowa papieża Franciszka stały się myślą przewodnią spotkania s. Moniki Juszki RMI z Siostrami Salezjankami w Pieszycach, 16 listopada bieżącego roku.
