W drugim dniu Triduum zwrócimy uwagę na nogi: utrzymują nas w pozycji pionowej, zapewniają równowagę i pozwalają nam chodzić. Ich znaczenie prowadzi nas do spojrzenia poza to, co tylko fizyczne i postrzegania ich jako narzędzi misji i służby.
W chwili ciszy pomyślmy o sobie. O tym ile przebyliśmy ścieżek, ile śladów pozostawiliśmy innym, ile kroków zrobiliśmy podążając za innymi. Pomyślmy o ścieżkach, które przebyli inni ludzie. Przywołajmy do naszych serc i do naszej modlitwy te wszystkie przebyte drogi i niech ten dzień Triduum będzie dniem wdzięczności i uwielbienia.
Z „Autobiografii” Ojca Klareta:
„Zawsze najbardziej poruszało mnie kontemplowanie Jezusa, który chodził od miasta do miasta nauczając wszędzie i nie tylko w miastach, ale również we wsiach. Mówił nawet do jednej tylko kobiety, na przykład do Samarytanki, mimo, że był zmęczony drogą, spragniony i zarówno dla Niego jak i dla kobiety nie była to dobra chwila”. (221)
Uczeń to ten, który idzie za swoim Mistrzem, a nigdy przed nim. Iść z tyłu to znaczy iść tą samą drogą, którą idzie Mistrz. To znaczy żyć jak On, przebywać w tych samych miejscach, co On. Dlatego pojawia się pytanie: gdzie jest Mistrz i dokąd idzie? Trzeba to wiedzieć, aby móc podążać jego śladami i pokazywać wszystkim Jego obecność. (Por. Komentarz do Konstytucji: tożsamość, pamięć i proroctwo; s. 38)
„Zostałyśmy wezwane przez Ojca w Duchu, aby iść śladami Chrystusa, naszego Dobra. W ten sposób uczestniczymy w wyjątkowej misji Kościoła zapoczątkowanej przez Jezusa, posłanego przez Ojca i kontynuowanej przez Apostołów posłanych przez zmartwychwstałego Pana, aby głosić Ewangelię całemu stworzeniu”. (Konst.5)
Pan jest w każdej osobie, którą spotykamy na drodze naszego życia i jesteśmy wezwane, by podążać Jego śladami, dokądkolwiek jesteśmy posłane. Wiemy przecież, że ziarna Królestwa Bożego są obecne w każdym ludzie, kulturze, osobie i dziele.
W naszych sercach nosimy twarze, wydarzenia, osoby, które sprawiły, że odkryliśmy ślady Jezusa. Czy potrafimy nazwać każde z nich?
Nogi pozwalają nam się poruszać i dają nam stabilność. Kiedy mówimy o nogach myślimy o dynamizmie i szukamy słów wyrażających ruch, odnoszących się do chodzenia.
Fragment z Ewangelii: J 13,1-5; 12-17
Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca1 ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. (…)
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować”.
Ewangelista opisuje nam konkretne gesty Jezusa, które mówią o Eucharystii jako służbie. Służba miłości i oddania do końca. Oddanie życia dla Królestwa Bożego z pokorą i prostotą. Wszystko to symbolizował gest obmycia nóg.
Zadajmy sobie pytanie: co mi mówi usłyszany tekst?
Na każde wezwanie odpowiadamy:
Przez wstawiennictwo Klareta, misjonarza w służbie Słowa, wysłuchaj nas Panie.
- Prosimy Cię Panie, aby za przykładem Klareta, nasze nogi były gotowe do chodzenia i naśladowania Jezusa, misjonarza Ojca. Ciebie prosimy…
- Prosimy Cię, Panie, o serca proste i pokorne, abyśmy umiały iść drogą służby, oddania i dyspozycyjności. Ciebie prosimy…
- Prosimy Cię, Panie, aby nasza duchowość i gotowość misyjna zawsze płonęły jasno jak świeca, aż nie wypali się do końca, jak to było w życiu Ojca Założyciela. Ciebie prosimy…
Modlitwa końcowa
Panie Jezu, jak Klaret chcemy iść Twoimi śladami. Niech przykład jego służby na rzecz misji uzdolni nas do kroczenia i pokonywania drogi, do postępowania wciąż na przód i głoszenia, że Królestwo Boże jest pośród nas, a tym samym, poprzez nasze misyjne życie przyczyniajmy się do budowania w świecie solidarności i pokoju. Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi, która wyruszyła w pierwszą misję świata niosąc Jezusa swojej kuzynce Elżbiecie. Amen
Śpiew: ALMA GRANDE ENAMORADA
